Ζαρντινιερα μ.Κ. (μετα Κρισεως): Οκτωβρίου 2012

(Σορυ που αργησα τοσο να γραψω, αλλα επανηρθα)

Μια απο τις πολεις του Βορρα που μου ειχε ξεφυγει μεχρι προσφατα ηταν η Κοπεγχαγη.

Η πρωτευουσα της Ελλαδας του Βορρα.

Δεν υπαρχει βεβαια τετοιος προσδιορισμος, απλα θυμηθηκα το Γιωργακη που ηθελε να μας κανει Δανια του Νοτου. Τελικα ακομα και αυτοι που δεν εχουν καν το ελαχιστο νιονιο, εχουν επιτελους καταλαβει οτι το κρατος που θελει να λεγεται Ελλαδα, δεν εχει απολυτως καμμια σχεση ουτε με τη Δανια, αλλα ουτε και με την Ελλαδα. Και πρεπει κατα τα προτυπα της ΠΓΔΜ να ονομαζεται απλα ΠΟΒΡκΛΧΠ. Δηλαδη "Πρωην Οθωμανικο Βιλαετι Ρουμελης και Λοιπων Χριστιανοποιημενων Περιοχων". Η ακομα πιο απλα Πακισταν της Δυσης, γιατι εκει θελουν να μας οδηγησουν η εκκλησια και τα Χρυσαυγουλα. Κριμα, γιατι ειχαμε πλησιασει λιγο τη Δυτικη Ευρωπη. Επιφανειακα μονο βεβαια, γιατι κατω απο το περιτυλιγμα, αντι για τον Αρχαιο Ελληνα ή τον Ευρωπαιο, κρυβοταν ο Ανατολιτης ημιμαθεις βαρβαρος.

Η πρωτη επαφη που ειχα με τη Δανια δεν ηταν σεξουαλικης φυσεως με Δανεζα τουριστρια.
Ηταν η ταινια του Bille August, Pelle Erobreren ("Πέλε ο κατακτητης" του 1987).

Δεν ειχε σχεση με το γνωστο Βραζιλιανο ποδοσφαιριστη, αλλα με το μικρο Πέλε, που μαζι με τον πατερα του ερχεται (λαθρο)μεταναστατης απο τη Σουηδια στη Δανια στο τελος του 19ου αιωνα και αντιμετωπιζει το ρατσισμο των ντοπιων παρολο που δεν ειναι Πακιστανος και μουσουλμανος και Αλβανος και Εβραιος και κομμουνιστης και πουστης.

Κερδισε το Οσκαρ ξενογλωσσης ταινιας (μαζι με το Α΄ ανδρικου ρολου για την ερμηνεια του Max von Sydow που ειναι Σουηδος και οχι Γερμανος) και εκανε διασημο το σκηνοθετη, ο οποιος αργοτερα εκανε και τη μεγαλυτερη επιτυχια του με το Σπιτι των Πνευματων, απο το βιβλιο της Isabel Allende.

H πτηση απο Φρανκφουρτη προς την πρωτευουσα της Δανιμαρκιας, στην οποια κατι σαπιο υπαρχει (οπως εχει πει και καποιος τεως βασιλιας, αλλα οχι ο δικος μας ο οποιος συμπτωματικα ηταν Δανος), κρατησε λιγο παραπανω απο μια ωρα. Ο καιρος ηταν μουντος, αλλα δεν περιμενα και κατι αλλο. Το αεροπλανο περασε πανω απο το αεροδρομιο του Kastrup,

Το αεροδρομιο Kastrup της Κοπεγχαγης

εκανε μια βολτα πανω απο τον πορθμο που χωριζει τη Σουηδια με τη Δανια και που στα Δανικα (τα παντα ειναι δανεικα) λεγεται Øresund, στα σουηδικα Öresund.

Δεξια η Σουηδια. Αριστερα η Δανια. Στη μεση η γεφυρα.

Και στις δυο γλωσσες σημαινει “Πορθμος της παραλιας με τα βοτσαλα“. Τα Σουηδικα με τα Δανικα οπως υποπτευεστε μοιαζουν παρα πολυ. Ανηκουν μαζι με τα Νορβηγικα στις λεγομενες Βορειογερμανικες γλωσσες και μοιαζουν τοσο πολυ, ωστε οι Σουηδοι με τους Δανους και με τους Νορβηγους συνενοουνται ανετα μεταξυ τους, μιλωντας ο καθενας τη γλωσσα του. Τις δυο χωρες τις χωριζει το στενο, αλλα τις ενωνει το κοινο ανεπισημο ονομα του που και στις δυο γλωσσες λεγεται “Sundet“.

Τις ενωνει επισης μια γεφυρα, η οποια λεγεται (ω τι εκπληξη!) Øresund/Öresund.

Η γεφυρα δεν ειναι γεφυρα και απο τις δυο μεριες, αλλα ξεκιναει ως γεφυρα απο τη Σουηδια και γινεται τουνελ λιγο πριν τη Δανια. Το ξερω οτι γραφω μαλακιες και δε μπορειτε να το συλλαβετε, αλλα ευτυχως υπαρχει και η φωτογραφια να με δικαιωσει.

Το αεροπλανο λοιπον περασε πανω απο το αεροδρομιο και παραβιασε το Σουηδικο εναεριο χωρο. Οι Σουηδοι μας εριξαν μερικες προειδοποιητικες βολες καταστρεφοντας 2 απο τις 4 τουρμπινες του αεροσκαφους.

Ο πιλοτος εκλασε μεντες και εκανε αμεσως αναστροφη προς Δανια.

Μας περασε πανω απο αυτο το παραξενο νησι, που δεν ειναι κανονικο νησι αλλα ενας συνδυασμος απο στερεοποιημενα φλοκια φαλαινας με αποξηραμενα περιττωματα γλαρων,

και τελικα μας προσγειωσε σωους και αβλαβεις στο Kastrup, το μεγαλυτερο αεροδρομιο της Σκανδιναβιας, δηλαδη των Βαλκανιων του Βορρα.

Ειχα περιπου 4 ωρες μεχρι να παρω το τραινο για την Karlskrona, την ξενερωτη Σουηδικη πολη που ηταν ο προορισμος μου και επρεπε να βιαστω να δω οσα περισσοτερα μπορω. Πηγα στις πληροφοριες του αεροδρομιου και ρωτησα ενα χαμογελαστο και ευγενεστατο τυπο πως να περασω αυτο το 4ωρο. Βολτα με λεωφορειο? Να νοικιασω ποδηλατο? Η να το κοψω ποδαρατο?

_"Ειναι μικρη πολη και τα προλαβαινεις ολα με τα ποδια. Παρε αυτο το χαρτη και ακολουθησε τις σημειωμενες τις διαδρομες."

_"Θα προλαβω να δω και τη γοργονα? Μου φαινεται λιγο μακρυα."

_"Αν δεν πας για ψωνια, μουσεια, φαι, κατουρημα, σαδομαζοχιστικο σεξ κλπ. θα προλαβεις."

Ο χαρτης που μου εδωσε προτεινε τα αξιοθεατα της πολης και ηταν πολυ ευκολο να ακολουθησεις τις διαδρομες.

O κεντρικος σταθμος ειναι το 2, κατω αριστερα. Η γοργονα το 1, πανω δεξια.

Ορδες απο σεξουαλικα στερημενες μουναρες Δανεζες (λεσβιες και straight) με πολιορκησαν αμα τη αφιξει μου, αλλα τις παραμερισα ευγενικα και κασιδιαρικα και εφτασα στο σταθμο του τραινου στα υπογεια του αεροδρομιου.

Μετα απο 15 λεπτα ημουνα στον κεντρικο σταθμο της Κοπεγχαγης.

Δε λεγεται ετσι η πολη. Λεγεται København και σημαινει "λιμανι των εμπορων" ("Køpmannæhafn").

Στα γερμανικα θα ηταν "Kaufmannshafen".

Ακριβως μπροστα απο το σταθμο αντι δω πουτανες και πρεζακια και να παρακαλαω να ερθουν τα Χρυσαυγουλα για να "ξεβρομησι ο τωπος", ειδα εκατονταδες ποδηλατα,

και απεναντι, την εισοδο του Tivoli, ενος ψυχαγωγικου παρκου (απο τα παλαιοτερα του κοσμου). Κατι σα μικρη Disneyland, αλλα με λιγοτερα χαμπουργκερ. Και χωρις βαριεστημενους εφηβους ντυμενους Micky Mouse να μοιραζουν αυτογραφα σε καβλωμενα νηπια και χαζοχαρουμενους γονεις.

Περπατωντας προς το κεντρο, εφτασα μπροστα απο το Δημαρχειο

που το κοσμουν αιμοδιψη προϊστορικα τερατα οπως το μπαρμπαρουσι και το παναγιωταρο,

αλλα και το αγαλμα του γνωστου παραμυθα Hans Christian Andersen.

Εμαθα απο εγκυρη πηγη, οτι στην Πολωνια, επειδη το Hans θυμιζε Γερμανια σε εποχες που οι Γερμανοι δεν ηταν και τοσο πολυ δημοφιλεις, οι Πολωνοι τον ονομαζαν Jan (!!!) Christian Andersen. Ακομα καλυτερα θα ηταν να τον ελεγαν Jan Krzysztof Warzycha, αλλα μην υπερβαλουμε κιολας.

Μπροστα μου περνουσαν συνεχεια ποδηλατα και μια στηλη τους εδινε πληροφοριες:

"Γεια σου ποδηλατη. Εισαι ο νουμερο 5.698 ποδηλατης της ημερας και ο νουμερο 2.003.840 της χρονιας."

Στην Αθηνα, για τους ποδηλατες η αντιστοιχη στηλη θα ηταν επιτυμβια, και θα μετρουσε τον αριθμο των θυματων της συγκεκριμενης μερας.

36% του συνολου των κατοικων πηγαινει στη δουλεια του με ποδήλατο. Κάθε μέρα, διανυονται με ποδηλατο στην Κοπεγχαγη 1,2 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Πισω απο την πλατεια του Δημαρχειου ξεκινουσε ο πεζοδρομος.

Μαγαζια, κοσμος, υπαιθρια αγορα τροφιμων,

απο την οποια φυσικα δεν ελειπε η GRΣΣK TAVΣRNA (ποσο με τσαντιζει οταν βλεπω το Σ να αντικαθιστα το Ε).

Kαι ποδηλατα, ποδηλατα, ποδηλατα!!!

Η Κοπεγχάγη έχει επανειλημμένα αναγνωριστεί ως μία από τις πόλεις με την καλύτερη ποιότητα ζωής.

Επίσης, θεωρείται μία από τις πιο φιλικές προς το περιβάλλον πόλεις του κόσμου.

Τυχαιο? Δε νομιζω!

Και πολλα μικρα καφε σε καθε γωνια. Ολα γεματα.

Πετυχα και μια μικρη και ωραια Κινεζουλα μπροστα σε ενα εκπληκτικο ασιατικο τοπιο,

αλλα τελικα ανακαλυψα προς μεγαλη μου απογοητευση οτι ηταν γιγαντοαφισσα.

Στην επομενη πλατεια, τη Højbro Plads (Πλατεια της ψηλης γεφυρας), γινοταν ενα happening κατω απο το αγαλμα του επισκοπου Absalon. Ο Absalon ηταν ο ιδρυτης της πολης τον 11ο αιωνα.

Σημαντικη φιγουρα της ιστοριας της χωρας. Θρησκευτικη, πολιτικη και στρατιωτικη φυσιογνωμια.

Κατι σαν τον Πανικα τον Ψωμιαδη, αλλα λιγοτερο γραφικη και λιγοτερο γελοια.

Δεν καταλαβα τι ακριβως εκαναν τα πιτσιρικια εκει, αλλα εβαλα στο google translator τη φραση "er du mindre værd?" της αφισας του σκουπιδοντενεκε και μου εβγαλε αυτο: "Αξιζεις λιγοτερο?".

Οι Γερμανομαθεις, οι Γερμανολαγνοι και οι Γερμανοτσολιαδες προφανως καταλαβαινουν τη γλωσσα (αφου μεταφραστει).

Η πλατεια ηταν διπλα σε ενα καναλι.

Απεναντι, πανω στο νησακι Slotsholmen, στο ιδιο σημειο που ο Absalon εχτισε το πρωτο καστρο της πολης, βρισκεται το νεωτερο καστρο Christiansborg (Christiansborg Slot).

Το οποιο στεγαζει τη (να καει, να καει, το μπουρδελο η) Βουλη.

Ειναι το μοναδικο κτιριο στον κοσμο που στεγαζει ταυτοχρονα και την εκτελεστικη (ή αλλιως διοικητικη) και τη νομοθετικη και τη δικαστικη εξουσια.

Ενταξει, οχι και το μοναδικο. Και στην Ελλαδα υπαρχει τετοιο κτιριο και λεγεται Αρχιεπισκοπη Αθηνων. Η οποια εχει και δυο παραρτηματα, ενα στη Χαριλαου Τρικουπη και ενα στη Ρηγιλλης.

Στο κτιριο μπορει να μπει χωρις τον παραμικρο ελεγχο και ο καθε πικραμενος. Ακομα και με ποδηλατο.

Ετσι ειναι μεσα.

Κι εδω η πισω πλευρα του κτιριου.

Δεν ειχε και τιποτα το ενδιαφερον και επουστρεψα παλι εξω στο σημειο που μπηκα.

Συνεχισα προς το κοκκινο κτιριο, που ειναι το Χρηματιστηριο. Μπροστα του, ενα αγαλμα του Ποσειδωνα.

Ακριβως μετα ηταν μια εκκλησια, την οποια προσπερασα βιαστικα για να περασω τη γεφυρα, που οδηγουσε στο απεναντι νησι.

Ξεχασα να πω οτι η πολη ειναι χτισμενη πανω σε 2 νησια. Το Zealand and Amager. Και τα χωριζει αυτο το καναλι.

Συνηθως βλεπω λουκετα στις γεφυρες. Εδω ειχαν κουδουνια. "Του εχουν κρεμασει κουδουνια" που λεμε.

Στη μεση της γεφυρας εκανα μεταβολη, περασα το δρομο και γυρισα προς τα πισω, γιατι ο χρονος περναγε και τα ενδιαφεροντα σημεια ηταν πισω μου.

Τοτε συνειδητοποιησα οτι η εκκλησια, που ειχα προσπερασει αδιαφορα, ειχε εναν εντυπωσιακο πυργο.
Μαλλον σωστοτερα, εναν τρομακτικο πυργο.

Μου εκαναν εντυπωση τα παραξενα τερατα και αναρωτηθηκα γιατι παντα πρεπει η εκκλησια (και γενικα η θρησκεια) να προκαλει φοβο στον ανθρωπο. Μαλλον για να του μειωνει τις οποιες πιθανοτητες ελευθερης σκεψης. Ανθρωπος χωρις φοβο, ειναι πιθανον να αρχισει να σκεφτεται διαφορετικα. Οσο πιο πολυ φοβο του εμφυσησεις, τοσο πιο ευκολα τον ελεγχεις. Η πιστη στηριζεται στο φοβο. Αναψε το γαμημενο το κερακι, δωρισε ενα κτηματακι στην ενορια, μπες στο τζαμι, γονατισε, σκεπασε τα μαλλια σου. Καν΄τα μηπως και σου συγχωρεσουμε τις αμαρτιες σου.

Αυτες τις σκεψεις μου, τις διελυσε γρηγορα ενα gay ζευγαρακι που περασε χαρουμενο μπροστα μου. Θυμηθηκα οτι η λεξη "gay" στα αγγλικα σημαινει "χαρουμενος". Και η αληθεια ειναι οτι οι ομοφυλλοφιλοι δειχνουν χαρουμενοι, ασχετα με το αν πραγματικα ειναι. Μπορει να μην ειναι, αλλα αυτο δεν εχει να κανει τοσο με την ιδιαιτεροτητα τους, οσο με το πως βλεπει η κοινωνια την ιδιαιτεροτητα τους. Ευτυχως στην Ελλαδα, η κοινωνια ειναι εντελως ακομπλεξαριστη και σ’ αυτο βοηθαει προτιστως η Εκκλησια, η οποια σαφως και αποδεχεται την ομοφυλλοφιλια. Tην ομοφυλλοφιλια, αλλα οχι τους gay. Διοτι η Εκκλησια αποδεχεται μονο εκεινους τους ομοφυλλοφιλους που δεν ειναι χαρουμενοι, αλλα μαυροντυμενοι, μουσατοι, στραβωμενοι και σκατοψυχοι.

Ονοματα δε λεμε, υποληψεις δε θιγουμε, αλλα φωτογραφιες βαζουμε.

Ο παραπανω καλοσυνατος ιεραρχης, λογω προσωπικης πειρας προφανως, εξεδωσε ανακοινωση για τους κινδυνους της πεολειχιας (κοινως τσιμπουκι ή κλαρινο ή αλλιως πουλοφωνο). Οσοι δεν το πηρατε χαμπαρι, εδω το link. Να επηρεαστηκε αραγε απο το διαλογο Μεϊμαρακη - Παυλοπουλου στη Βουλη? Δεν ξερω.

Αλλα εχω να του κανω την εξης ερωτηση: "Απαισιωτατε, επειδη ειμαι λεσβια ακτιβιστρια και δε με ενδιαφερουν οι αντρικες πουτσες, κατι για γλυφομουνι εχετε?"\

Στην επιστροφη περασα απο μια παραλια.

Δηλαδη εδω λιαζονται οταν εχει καλο καιρο? Μαλλον!

Και ανακαλυψα οτι τα νερα του λιμανιου ειναι πεντακαθαρα (δε θα βουταγα, αλλα ειναι καθαρα) και οι Δανοι βουτανε το καλοκαιρι. Ιδου και η φωτο απο την Copencabana! Δεν κανω πλακα, ετσι λεγεται.

Tην ωρα που τουρτουριζα, τελευταια βδομαδα του Σεπτεμβρη, δημιουργηθηκε διπλα μου ενα μποτιλιαρισμα απο ποδηλατα. Τα οποια εχουν τις δικες τους λωριδες.