Τριτο και τελευταιο επεισοδιο της σειρας με τα καστρα.
Το εγραφα στο αεροδρομιο περιμενοντας το πιερντόουε ("γαμημενο" στα πολωνικα) το αεροπλανο της πιερντόουα (μαθατε τι σημαινει στα πολωνικα) της LOT. Περασα 10 ωρες στο αεροδρομιο της Φρανκφουρτης περιμενοντας την πτηση για Βαρσοβια. Χαλασε το αεροπλανο και μας ειχανε στο περιμενε ποσες ωρες.
Οταν μας ανακοινωσαν την καινουργια ωρα πτησης, ηταν πια αργα για να παω σπιτι και να ξαναγυρισω, οποτε προτιμησα να μεινω και να τελειωσω τα καστρα...
Δε με παει η πουτανα η LOT!
Δυο φορες το τελευταιο εξαμηνο ειχα κλεισει LOT για πτηση Πολωνια - Φρανκφουρτη ή τουμπαλιν και τις δυο φορες εφαγα πουτσα κανοντας ταξιδι 13 ωρων.
Στη Χονολουλου θα μπορουσα να ειχα φτασει την ιδια ωρα...
Τη μια ιστορια τη διαβασατε το καλοκαιρι μετα τον αγωνα με την Τσεχια.
Η τελευταια δεν ηταν περιπετειωδης, απλα τραβηξε πολυ.
Τελος παντων. Δεν ειναι ο Βιστουλας απο κατω. Ο Λιγηρας ειναι.
Back to France λοιπον. Mετα το Chenonceau, ο δρομος μας πηγε στην Tours.
Που ειναι χτισμενη στη συμβολη του Λιγηρα με τον Cher.
Aφου εβαλα το Βαλς της Αμελι,
δε μπορω να μη βαλω το Βαλς των Χαμενων Ονειρων για soundtrack του σημερινου post.
δε μπορω να μη βαλω το Βαλς των Χαμενων Ονειρων για soundtrack του σημερινου post.
Οι φιλοι του βολλεϋ ή της "Γριας" (του Ηρακλη δηλαδη) μπορει να θυμουνται την Tours απο τον τελικο του Champions League στη Θεσσαλονικη (το 2004 νομιζω), οταν η Tours κερδισε τη γρια και εγινε πρωταθλητρια Ευρωπης.
To πιο γνωστο τέκνο της πολης ειναι ο συγγραφεας Honoré
de Balzac.
Αλλη μια ομορφη γαλλικη πολη 150.000 κατοικων, με τα ωραια κτιρια, τα παρκα, τους κηπους, τους ωραιους δρομους και το ιστορικο κεντρο, Le Vieux Tours.
Η Place Plumereau.
Εδω μαζευεται ο κοσμος για να φαει και να πιει στον ηλιο.
Η κορυφη της
Αφιερωμενη στον τοπικο Αγιο. Το Γεροντα Παστιτσιο της περιοχης.
Το Hôtel
Goüin.
Μια παλια βιλα στο κεντρο της πολης που ανηκε σε μια πλουσια οικογενεια με το ονομα Goüin.
Ευκολα τα Γαλλικα. Ελατε να σαβουριασετε τις σπεσιαλιτε
μας!
Εδω ο καθεδρικος ναος.
Αφιερωμενος στον Saint Gatien. Που ηταν παππους του Yves Saint Laurent.
Πολυ μοντερνα παντως η Γαλλικη εκκλησια, ο πατερ εδειχνε στους πιστους πως να φτιαχνουν Mojito.
Με δυοσμο.
Πολυ ατμοσφαιρικο μαγαζι. Με φωτορυθμικα και αντανακλασεις. Για να απολαμβανεις το ποτακι σου.
Ηταν Κυριακη των Βαΐων.
Και ακριβως διπλα απο την εκκλησια, το Musée
des Beaux-Arts de Tours.
Κι η Jeanne d' Arc περασε απο δω και εσπασε στο ξυλο μερικους Αγγλους λαθρομεταναστες.
Την επομενη μερα πηγαμε σε μια πολυ μικρη πολη 15.000 κατοικων. Την Amboise.
H οποια Amboise, εχει 2 σατά (Σατά στα μουτρα σας, που λενε).
Eνα στο κεντρο της πολης, διπλα στο ποταμι. Το Château d'Amboise.
Και ενα δευτερο, λιγο πιο μεσα, το Clos Lucé.
Ηταν το παλατι στο οποιο περασε τα τελευταια χρονiα της ζωης του ο Leonardo da Vinci. Toν καλεσε ο βασιλιας Francis, ο πατερας του Henry II, που ειδαμε στο προηγουμενο παλατι (το Chenonceau), για να δουλεψει γι αυτον.
Ο Leonardo κατεφτασε με 3 πινακες του, τη Mona Lisa, τη Sainte Anne, και το Saint Jean Baptiste.
Για οσους δε γνωριζουν, ο Leonardo πριν γινει χελωνονιντζακι,
ηταν καλλιτεχνης, εφευρετης και multi-επιστημονας.
Για να το καταφερε αυτο, σιγουρα ηταν Ελληνας, πατριωτης, ΔΑΠιτης και γαυρος.
Το παλατι ειναι σχετικα μικρο και το ξεπετας στο πιτς
φιτιλι.
Εχει εναν καταπληκτικο κηπο γεματο με μοντελα απο τις επινοησεις του Leonardo.
To απαραιτητο εστιατοριο, βεβαιως βεβαιως.
Και διαφορα φλαμπουρα της Επαναστασης.
Εδω το Château d'Amboise (στο κεντρο της πολης) οπως φαινεται απο το μικρο café του Clos Lucé.
Για να πας απο το ενα στο αλλο, αν δεν εισαι Ελληναρας (και δεν παρεις το αυτοκινητο), περπατας ενα 10λεπτο.
Πρωτα ανεβαινεις το λοφακι περνωντας απο ανθισμενα δεντρακια
και διπλα απο τρωγλες.
Τρωγλες, οχι με την εννοια που χρησιμοποιουμε σημερα, αλλα σπιτακια χτιμενα
μεσα σε βραχους.
Και μετα κατεβαινεις το λοφακι,
και βλεπεις το καστρο στα δεξια σου,
και τα μικρα café και απο τις δυο μεριες του δρομου.
Σε σχεση με τα δυο προηγουμενα εκπληκτικα και
δημοφιλεστερα καστρα, το Close Lucé ηταν μια πουτσα bleau. Αλλα ηταν καλο για τα παιδια που εμαθαν μερικα πραγματα
για το Leonardo και ηταν πολυ ωραια και χαλαρωτικα. Χαλλλλλλαράάάάά που λεμε
και στη Βορεια Ελλλλλαδα!
Τα βαρεθηκατε τα καστρα υποθετω. Ειναι πολλα τα γαμημενα.
Δειτε στο χαρτη ποσα ειναι μαζεμενα στην ιδια περιοχη.
Θα επιστρεψω το νεο χρονο με Ισραηλ που εχει πιο πολυ ενδιαφερον,
με πιο πολυ σεξ και πιο πολυ βια.
Αντε να κλεισω με μια φωτογραφια απο το ελληνικο σχολειο που με (ξανα)ντυσανε Αη Βασιλη φετος.
(Μου την εστειλε ο mega spammer John)
Ho! Ho! Ho! Merry Christmas!
