Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2013

Santiago B.

Ξερω. Εχει περασει καιρος απο το τελευταιο post με το ταξιδι στα ενδοτερα του Ισραηλ και δεν τελειωσα καν. 
Θα το τελειωσω. Ευκαιρια να ξαναγραψω ειναι η χθεσινη μου επισκεψη σε ενα ναο. 
Οχι, δεν εγινα ξαφνικα θρησκος. Ναο του ποδοσφαιρου εννοω. Δυστυχως δε συνδυαστηκε με αγωνα. 
Ημουνα Μαδριτη και πηγα στο πιο θρυλικο σταδιο του κοσμου, το Estadio Santiago Bernabeu. 
“Το πιο θρυλικο σταδιο του κοσμου? Γιατι? Το Wembley δεν ειναι το πιο θρυλικο? Το Camp Nou?“ θα πειτε.
Για μενα οχι. Αρχιζοντας να  παρακολουθω ποδοσφαιρο στη δεκαετια του ΄80, και εχοντας γινει οπαδος της Bayern (τωρα ειμαι τελειως Αντι-Bayern) και Liverpool (παραμενω), το πιο μυθικο σταδιο ηταν με διαφορα το Bernabeu. Ηταν τεραστιο, γεματο, τρομερα θορυβωδες και κατηφορικο. Και η κατηφορα αλλαζε πλευρα σε καθε ημιχρονο. Γυρω στο ΄84 με ΄86, η Real με τη φοβερη ομαδα των Butragueño, Sanchez, Santiliana, Camacho, Gordillo, Valdano κλπ. ετρωγε 3-4 γκολακια εκτος, αλλα εριχνε 4-5 μεσα.
Θυμαμαι, ολος ο κοσμος καθοταν να δει τη ρεβανς της Real στο κυπελλο Uefa, που θα προσπαθουσε να ανατρεψει το σκορ του πρωτου αγωνα. Και παντα τα καταφερνε. 
Και μετα απο καθε γκολ, ο Μεξικανος Hugo Sanchez εκανε και την καθιερωμενη του τουμπα.


Και η ΑΕΚ τοτε ειχε νικησει 1-0 στην Αθηνα με το κουφο γκολ του Ουγγρου (πραγματικου) αριστοκρατη Marton Esterhazy, ο οποιος τελικα δεν ειχε ακουμπησει καν τη μπαλα. Η μπαλα ειχε πεσει σε μια λακουβα και απογειωθηκε μπροστα απο τον τερματοφυλακα. Στη ρεβανς, το ΑΕΚακι ρουφηξε 5 γκολ στη Μαδριτη.

Και την περιγραφη εκανε παντα ο Μανωλης Μαυροματης, ο οποιος καρακαυλωνε οταν μετεδιδε αγωνες με ιταλικες ή ισπανικες ομαδες και προσπαθουσε να μιλησει με wanna-be latin προφορα και τρομερη ταχυτητα. Μιλουσε σα να του βαζανε ομπρελα στον κωλο και να την ανοιγοκλεινανε κιόλας. Το αποτελεσμα ηταν απο εκνευριστικο μεχρι απολαυστικο. Πιο πολυ απολαυστικο. Απολαυστε!

Η Μαδριτη παντως ηταν κρυα. Πολυ κρυα. Και γαμω τα πουτσοκρυα συνδυασμενο με αερα. 
Τελειως ηπειρωτικο κλιμα. Continental εννοω, ετσι? Οχι Γιαννιωτικο! 
Ειχα ενα μικρο δωματιο σε ξενοδοχειο στη Gran Via, τη 5th Avenue της Μαδριτης, με ωραια θεα.


Γενικα η Μαδριτη ειναι πολυ εντυπωσιακη και σχετικα αγνωστη πολη (σε σχεση παντα με τη Βαρκελωνη). 
Οταν ειχα πρωτοπαει, μου θυμισε Λονδινο στη Μεσογειο. Τρομερη αρχιτεκτονικη! Μνημεια. Κτιρια.

 
Τοτε (2002 νομιζω) δε μιλαγε κανεις, μα κανεις Αγγλικα! Ουτε οι νεοι ανθρωποι. Ουτε οι καλοντυμενοι επιχειρηματιες, γιαπηδες. Ρωταγες εναν τυπο “Do you speak english?“ και συνεβαιναν 2 τινα.
 Ή σου ελεγε "No" και επαιρνε τομπουλογλου κι εσυ τον κοιταγες σα μαλακας λεγοντας "Ρε καμπρον, βοηθεια θελω. Δεν κανω γκαλοπ αν μιλατε αγγλικα, γαμημενοι jodidos Madrileños. 
Ή σου ελεγε "A little" και μολις του εκανες την ερωτηση "Που ειναι το Prado?", "Ποσο παει ενα jamon στην Ισπανια?" (κατα το "Ποσο παει μια μπεμβέ στη Γερμανια?"), ή "Aπο που κλανει το μπαρμπουνι?", σε αρχιζε στα ισπανικα και (ξανα)κοιταγες σα μαλακας με την απορια "Καλα, με δουλευει?" ζωγραφισμενη στο προσωπο...
Τα πραγματα αυτη τη φορα ηταν πολυ καλυτερα. Οι πιο πολλοι μιλουσαν αγγλικα.

Πηγα μια βολτα προς την Puerta del Sol, 
περασα απο την Plaza Mayor (στην οποια ετοιμαζαν το Χριστουγεννιατικο παζαρι), και βρεθηκα ακριβως απο πισω, στο Mercado de San Miguel. Μοντερνο και κυριλε. 
Θυμιζε πιο πολυ Αθηνα παρα Μαδριτη, η οποια ειναι τελειως χυμα στο κυμα.
Πολυ φαΐ. 

Πολλα tapas. 

Πολλα jamon. 

Ωραια κρασια.

Και ενα απιστευτο ψαρι! 
Ξερω τι σκεφτεστε.
Θυμιζει εντονα βουλευτη της Χ.Α. 
Βεβαια μονο στη σκατοφατσα, γιατι ακομα κι ενα νεκρο ψαρι, δε μπορει να εχει τοσο χαμηλο IQ.

Δεν εβγαλα πολλες φωτογραφιες γιατι εμεινα πολυ λιγο στην πολη, σε αντιθεση με την προηγουμενη φορα. Τοτε θυμαμαι δε μπορουσες να μπεις στο Bernabeu. Κι επειδη ειχα ερθει απο Βαρκελωνη, οπου ειχα μπει στο Camp Nou και ειχα παθει πλακα, τσαντιστηκα και εγινα οπαδος της Barca, ενω πριν δεν ειχα καμμια προτιμηση. Διαβασα και λιγο την ιστορια και των 2 ομαδων. Η Barca ηταν συμβολο αντιστασης της Καταλανικης ταυτοτητας εναντια στην Ισπανικη κυριαρχια. Και η Real ηταν το συμβολο του αυταρχισμου του Franco. Οι Μαδριλενιοι αριστεροι φιλοι μου δε συμφωνουν βεβαια, αλλα ειχα ηδη διαλεξει στρατοπεδο και μαλιστα σε μια εποχη που η Barca ηταν η σκια της μεγαλης ομαδας. Κατι σαν την Παναθα σημερα. Οταν ειχε ξεκινησει η ξεναγηση στο Camp Nou, μας καλωσορισε ο απιστευτα φιλικος και χαρουμενος ξεναγος λεγοντας “Welcome to the biggest football club in the world!“. “Ωπα ρε μαλακα!“ σκεφτηκα. “Να σας κλαινε οι ρεγγες ειστε.“ Δεν περασε ουτε μια δεκαετια και η Barca εχτισε ενα μυθο, που απο τοτε που βλεπω ποδοσφαιρο, δεν εχω ξαναζησει σε τοσο μεγαλη διαρκεια. Κατι ηξερε ο τυπος...

Απο περιεργεια λοιπον κοιταξα αν ειναι επισκεψιμο το Bernabeu και οντως ηταν. Α, ωραια ειπα.
Ας το δω επιτελους. Οταν ειδα την τιμη εφριξα! 19€ εισοδος!!! Χωρις ποτο!
Ωπα ρε μουνοπανα! Πως την εχετε δει? Να δωσω 19€ για να δω το γηπεδο μιας σιχαμενης ομαδας, που τα τελευταια χρονια στα classico εχουν σαπισει το Messi και τους υπολοιπους στα κλωτσιδια??? Και ειναι μεσα στη γκρινια, γιατι δε μπορουν να κοντραρουν τη Barca οσα λεφτα και να δωσουν? Να πα να γαμηθειτε!

Τελικα, ενεδωσα και τα εδωσα. Και η αληθεια ειναι οτι το μετανιωσα. Οχι τα λεφτα που εδωσα. Αλλα το μετανιωσα, που το σκεφτομουν αν αξιζουν τα λεφτα αυτα. Και το μετανιωσα οχι οταν σταθηκα απο εξω. Ειχα ξανασταθει.
Ουτε οταν ανεβαινα τις κυλιομενες σκαλες του ενος των 4 πυργων σε καθε γωνια του γηπεδου που οδηγουν στα ψηλοτερα διαζωματα.
Ουτε οταν εβλεπα τη θεα του δρομου και των γυρω κτιριων.

Αλλα οταν εφτασα στο ψηλοτερο σημειο και αντικρισα αυτο!
Η φωτογραφια δε μπορει να περιγραψει το δεος... 
 
 
 Που να ηταν και γεματο! Δεν εχει στιβο γυρω-γυρω.
Οπως βλεπετε απο τη θεση του τερματος (ενταξει δεν ειναι ακριβως στην κανονικη του θεση εδω),
οι θεατες της πρωτης σειρας μπορουν με ανεση να κανουν γκιλι-γκιλι στην κωλοτρυπιδα του αντιπαλου τερματοφυλακα. 
Αντε να συγκεντρωθεις στο παιχνιδι μετα... 
Ηταν μια εποχη που το γηπεδο χωρουσε 125.000 θεατες. 
Μετα απο πολλες ανακατασκευες, η χωρητικοτητα του εχει φτασει “μονο“ σε 85.000!
Στοχος βεβαια της Real εδω και αρκετα χρονια δεν ειναι να κερδιζει τιτλους με το να γεμιζει το γηπεδο με οσο πιο πολυ κοσμο μπορει, αλλα να βγαζει οσο πιο πολλα λεφτα μπορει απο αυτους που ερχονται για να απολαυσουν τις ανεσεις και να αγορασουν τα προϊοντα της. Και αυτο το κανει πολυ καλα. Παρολο που ειναι βουτηγμενη στα χρεη. Οπως ολες οι μεγαλες ευρωπαϊκες ομαδες. 
Η Real ειναι και το 2013, η πλουσιοτερη ομαδα του κοσμου με περιουσια 2,5 δισεκατομμυριων Ευρω! 
Και τα εσοδα της για το 2013 θα φτασουν τα 500 εκατομμυρια Ευρω!
Μετα το πουτσοκρυο στα κορφοβουνια του Bernabeu κατεβηκα στα αδυτα.
Νομιζω πως το ξερετε, αλλα το ονομα προερχεται απο τον παλαιο προεδρο (και πρωην παικτη) της ομαδας, 
τον Santiago Bernabeu.

Κατεβηκα λοιπον επιτελους κατω στο μουσειο.

Με το που εμπαινες, μια ταμπελα σου θυμιζε τα αμετρητα τροπαια στο ποδοσφαιρο και στο μπασκετ.
Αριστερα ηταν οι οθονες που εδειχναν φασεις απο αγωνες 
και φωτογραφιες απο τους μεγαλους παιχτες που εχουν φορεσει τη βαρια φανελα.

Δεξια ηταν τα τροπαια.
Παλι θυμηθηκα τη θεωρια των 2 ακρων που επιτυχως εχει περασει σε ιθαγενεις γνωστης μουσουλμανικης χωρας ο ηγετης της. Που ενιοτε συνομιλει με το Θεο της χωρας. Ειναι η μοναδικη χωρα στον κοσμο που εχει και εθνικο θεο.
Μην ψηφιζετε τους ναζι. Ενταξει, δικα μας παιδια ειναι, αλλα δερνουνε.
Μην ψηφιζετε τους Αριστερους. Θα σας παρουν τα σπιτια. 
Και αυτοι κατεστρεψαν την Ελλαδα στα 0 χρονια που κυβερνησαν.
Ψηφιστε εμας που δεν καναμε κακο στη χωρα. Δεν κυβερνησαμε ποτε. Ουτε διορισαμε. Ουτε φαγαμε λεφτα. 
Αλλα και αν το καναμε, εεε δεν πειραζει. Τωρα ομως ειμαστε η μοναδικη σας ελπιδα.
Και εχουμε και ανθρωπους ηθικους και χαμηλων τονων. 
Το Βαγγελη που χαριζει λεφτα σε τραπεζες και φτιαχνει νομους για να προστατευσει υπουργους. 
Τον ακτιβιστη Μακη με το τσεκουρι.   
Τον Καφρηλο Φασιστιωτη που τα λεει με τη γλωσσα του πεζοδρομιου.
Το Μπαλτακο που διορισε αμεσως στο Δημοσιο και τη γυναικα του και το γιο του για να μειωσει την ανεργια...
...στην οικογενεια του.

Εδω μπαλες και παπουτσια απο 50s και 60s.


Φανελες απο αλλες εποχες.

Το εκπληκτικο γκολ του Ζινταν στον τελικο του Champions League με τη Leverkusen.

Τροπαια...
Παλι το γκολ του Ζινταν.
 Σας το βαζω για να το θυμηθειτε.


Αναμνηστικα απο αναμετρησεις με αλλες μεγαλες Ευρωπαϊκες ομαδες!


Οχι γαβρακια! Της ομαδας σας δεν ειχε!!!
Μη ρωτατε γιατι. Αφου ειδατε τι εγραψα. "...με αλλες μεγαλες Ευρωπαϊκες ομαδες!"

Μετα πηγα στο χωρο VIP.

 Ο Alfredo di Stefano.

Απο αριστερα προς τα δεξια.
Το Χαλκινο Παπουτσι του Raul (τριτος σκορερ στα Ευρωπαϊκα εθνικα πρωταθληματα),
το Χρυσο Παπουτσι (το ξερω, δε φαινεται γαι χρυσο) του Sanchez,
η Χρυση Μπαλα του Raymon Kopa,
και το βραβειο του Παιχτη της Χρονιας του Zidane.


Χωρις Σχολια. Τα 9 Κυπελλα Πρωταθλητριων!!!

Τα κυπελλα του μπασκετ.




Αυτο πρεπει να ειναι το κυπελλο που κερδισε στον τελικο με το ΜΠΑΟΚ.
Γνωστοτερο απο τη "Μαλακια του Φασουλα".


Αφιερωμα στον "Καλπαζοντα Συνταγματαρχη", τον Ferenc Puskas.

 Eδω στο χαμενο τελικο της Βερνης, 4 Ιουλιου 1954, με το Fritz Walter, αρχηγο της Δ. Γερμανιας.


Και παλι εξω στις κερκιδες. 
Noμιζω οτι αυτες οι λαμπες υποκαθιστουν το ηλιακο φως που ειναι απαραιτητο για το γρασιδι.
 Ειπαμε, εμετος η ομαδα, αλλα μην το λετε κι ετσι ρε παιδια...


 Και παμε μεχρι τους επισημους. 

 Και μετα κατω στα αποδυτηρια.






Ρε μεγαλε, εσυ με το 24. Μας εχεις βγαλει την.... πως τη λενε αυτη την παιδικη ασθενεια? Πως τη λενε?
 Εδω βγαινουν στο τουνελ και συναντιουνται με τους αντιπαλους, που ερχονται απο απεναντι.
 Τους χωριζει βεβαια ενα ατσαλινο πλεγμα.


 Και ανεβαινοντας τα τελευταια σκαλια, 
βγαινεις πανω στο γηπεδο!
Μα γιατι δε με επευφημει το πληθος?
Κομπλεξικοι!
Τι κοινο εχει ο κωλος μου με τον κωλο του Christiano Ronaldo?
Eκτος απο το γεγονος οτι και τους δυο τους εχει πιασει η Irina Shayk.
Eχουν κατσει και οι δυο στον ιδιο παγκο.
Εντωμεταξυ, ειναι απιστευτα κλειστοφοβικο το σκεπαστρο. Ειναι πολυ μακρυ και χαμηλο... 



Το press room.

Και το fan shop.
Ειπαμε, δεν ειναι ποδοσφαιρικη ομαδα. Μαγαζι με φανελακια ειναι.



Τελος - Εξοδος.

Και στο τελος τρεξιμο για να προλαβω να δω τον αγωνα της Εθνικης.
Το ειδα σε μια Irish Pub και γνωρισα μια παρεα Ελληνων 30αρηδων. 
Οι τυποι (που ειχαν πολυ γελιο) μενουν μονιμα Μαδριτη και κακοπερνανε τα παιδια...

Εφυγα απο τη Μαδριτη με πουτσοκρυο, αλλα και με ηλιο.

 Στο βαθος τα βουνα ηταν ηδη χιονισμενα.

Η αληθεια ειναι οτι το Bernabeu δεν ειναι το πιο μυθικο σταδιο στον κοσμο. 
Μαλλον το Maracana ειναι. 
Αλλα γι΄αυτο ελπιζω να σας γραψω τα ξημερωματα της 13ης Ιουνιου. 
Αμεσως μετα το opening match με τη Celecao. 
Το οποιο ανακαλυψα τελικα οτι θα ειναι στο Sao Paolo και οχι στο Rio...
Ενταξει, θα το δουμε το Maracana στον τελικο.  Eκει αν σκοραρει ο Μητρογλου, θα βγαλει κανονικο Kalashnikov.