Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Corsica - Ostriconi beach, Asco valley, Galeria, Fango valley

Η επομενη εκδρομη που πηγαμε ηταν σε μια φοβερη παραλια κοντα μας, την Ostriconi (B) 
και μετα στην κοιλαδα του Asco (C).
Η παραλια Ostriconi θυμιζει Πρεβελη στην Κρητη.
Κι αυτο γιατι πισω απο την παραλια υπαρχει υδροβιοτοπος με ποταμακι.
Η Πρεβελη ειναι πιο ωραια. Οχι απο παραλια, αλλα απο σκηνικο γενικα.
Το κατεβασμα ειναι αρκετα ευκολο και συντομο.
Ενω στην Πρεβελη, σου φευγει ο κωλος στο σκαρφαλωμα.
Ειδικα αν πας απο την Ανατολικη μερια, που ειναι το μοναστηρι που λειτουργει ακομη, 
η λεγομενη "Πισω" μονη (οχι, δεν ειναι σεξουαλικο υπονοουμενο που εχει να κανει με τα χουγια των καλογερων). 

Και πολυ φυκι η παραλια. Στην αρχη τουλαχιστον.
Κι απο δω φαινεται ο παραλιακος δρομος.

Και μετα το μπανιο, ξεκινησαμε για το βουνο.
Συγκεκριμενα, για την πισω πλευρα του βουνου, που βρισκεται η κοιλαδα του Asco.
Το ονομα το εχει απο το χωριο Asco, στο τελος του δρομου.
Εδω ειμαστε ακομα στην αρχη σε ενα μικρο καφε.
Και μετα το μπανιο στη θαλασσα και τον καφε στο βουνο, 
ηρθε το μπανιο στο βουνο.
Πολυ πιο δροσιστικο απο το μπανιο της θαλασσας.
Κατι σαν το μπανακι στον Κουρταλιωτη, στο Κουρταλιωτικο φαραγγι, λιγο πριν την Πρεβελη.
Να λεμε και την (πικρη) αληθεια, η αντιστοιχη πλαγια του βουνου στην Κρητη ειναι τιγκα στο σκουπιδαριο. 
Απο πλαστικες σακουλες και λαστιχα αυτοκινητων μεχρι ψυγεια και αυτοκινητα.
Και παντα διπλα στο ποταμι.
Οχι το νεο κομμα του Θεοδωρακη (Οχι του κανονικου, του Mickey. Του δημοσιογραφου, εννοω),
αλλα κανονικο ποταμι.
Και στο τελος διαλειμμα για ενα ωραιο κρασακι με θεα την κοιλαδα.

Μια αλλη εκδρομουλα μας εφερε στην Galeria.
Δεν πηραμε ομως τον κανονικο δρομο απο το Calvi (πρωτα το "λου" ειπαμε).
Αλλα τον παραλιακο, οπως φαινεται στον κατω χαρτη.
Που ξεκινουσε απο αυτο το σημειο.
Και ηταν οτι πιο στενο, 
στριφογυριστο,
και αργο ειχαμε δει.
Μεχρι τοτε. Γιατι μετα θα βλεπαμε και χειροτερα.
Και ο καιρος ηταν μουντος.
Και οταν φτασαμε στην παραλια δεν  ειχαμε ορεξη για μπανιο, 
αλλα πηγαμε κατευθειαν για φαΐ.
Και στο συμπαθητικο ταβερνακι που μας σερβιρε ενας συμπαθητικος τυπακος, μας πιασανε τον κωλο.
Πολυ δυνατα ομως.
Τουλαχιστον, αξιζε η μπυρα. Η τοπικη Serena. 
Η αλλη και περισσοτερο δημοφιλης ειναι η Pietra.
Και μετα φυγαμε για να παμε στην επομενη κοιλαδα.
Την κοιλαδα Fango.
Που ειναι γεματη γιοφυρια.
Κατω απο τα οποια ο κοσμος βουταει στα νερα του ποταμιου.
Και εκτος απο τον κοσμο, βουταγε και του ταυρου ο Πικασο (τον ειδατε?), που λεει κι ο ποιητης.
Εδω βουτηξαμε κι εμεις και χαζευαμε το παρεακι που βουταγε απο το βραχο.
Και επιστρεψαμε. Αυτη τη φορα απο τον κανονικο δρομο.
Believe it or not, ηταν τοσο καλυτερος σε σχεση με αυτον που ηρθαμε, 
ωστε πιστεψα οτι θα μας σταματησουν για διοδια.