Ζαρντινιερα μ.Κ. (μετα Κρισεως): Sde Boker, Maktesh Ramon

Για οσους ξεχασαν που βρισκομουν, μια και περασε αρκετος καιρος απο το προηγουμενο post, να θυμησω οτι ημουν στο δρομο απο τη Νεκρα Θαλασσα για την ερημο Negev και το Makhtesh Ramon.

Makhtesh σημαινει Κρατηρας. Η λεξη Ramon εχει σχεση με τους Ρωμαιους. Θα μπορουσαμε να το πουμε "Κρατηρας των Ρωμαιων". Τουριστικο οδηγο δεν ειχα πια μαζι. Το Lonely Planet μου, το ειχα (ξανα)ξεχασει (για 2^η φορα) στο αεροπλανο και το μονο που ειχα ηταν ενας χαρτης της Avis και μερικες προτασεις που μαζευα απο διαφορους τυπους που ρωταγα στο δρομο. Ο πιο καλος ηταν ο ταμιας στο Ein Gedi, που εκατσε ο ανθρωπος και μου εφτιαξε τη διαδρομη, ωστε να μη χασω τιποτα απο τα highlights. Συμφωνα με τις προτασεις του, η πρωτη μικρη παρακαμψη που επρεπε να κανω, ηταν να βγω απο τον κεντρικο δρομο για να δω το Μικρο Κρατηρα. Τον οποιο θα εβλεπα, αν τον εβρισκα... Γιατι πηρα δρομους, χωματοδρομους και κατσικοδρομους, αλλα κρατηρα δεν ειδα.

Ασε που δεν υπηρχε ψυχη να ρωτησω. Και οταν καταφερα να βρω ιχνη ανθρωπινης υπαρξης, κατι εργατες σε ενα παραξενο λατομειο με ασπρη σκονη, δε μιλαγαν λεξη αγγλικα.

Χμμμμμ, ....ασπρη σκονη... Ενταξει, αν ημουν στην Κολομβια θα με εβαζε σε υποψιες, αλλα αν ημουν στην Κολομβια και ηταν οντως αυτο που υποψιαζομουνα, δε θα προλαβαινα να υποψιαστω και πολλα πραγματα...

Οι συγκεκριμενοι τυποι παντως, σιγουρα δεν ηξεραν που επεφτε ο κρατηρας. Μαλλον γελαγαν με το μαλακοτουριστα, που κι αυτοι δεν καταλαβαιναν τι εψαχνε στα κατσαβραχα.Τελικα μετα απο κανα διωρο περιπλανησεων σε ερημους δρομους στο μεσο της ερημου προς αναζητηση του κρατηρα, επεστρεψα στην αρχικη διαδρομη μου.

Σταματησα για λιγο σε ενα μερος οπου διπλα σε ενα μαλακα Βεδουΐνο που (χωρις πλακα!) κυνηγουσε μια καμηλα, υπηρχαν 2-3 λοφοι με πολυ εντυπωσιακα χρωματα στο εδαφος.

Ειχε ηδη γινει απογευμα οταν συνειδητοποιησα οτι μετα το πρωινο στο youth hostel της Μασαντα, δεν ειχα φαει απολυτως τιποτα. Μονο νερο επινα ολη την ωρα.

Ειπα λοιπον να κανω μια σταση στη Dimona, μια ξεχασμενη πολιχνη στο μεσο του πουθενα.

Πως μπορει να ζει εδω ο κοσμος ρε πουστη? σκεφτηκα, αλλα αυτη την ερωτηση την εχω κανει τοσες πολλες φορες στον εαυτο μου, που πια δε νομιζω να με εντυπωσιαζει καθολου. Ασε που σιγουρα το ιδιο πραγμα σκεφτονται πολλοι ανθρωποι που εχουν επισκεφθει μερη που εγω τα θεωρω νορμαλ να ζεις. Ονοματα δε λεμε, υποληψεις δε θιγουμε. Στη Dimona υπαρχει και πυρηνικος αντιδραστηρας και ειναι το μερος που νομιζω οτι κατασκευαστηκε η πυρηνικη βομβα του Ισραηλ.

Εκανε πολυ ζεστη. Παρκαρα μπροστα απο μια αθλια πολυκατοικια και μπηκα σε ενα αθλιο μαγαζακι που εφτιαχνε φαλαφελ. Πισω απο τον παγκο ηταν ενας μουναρος πολλων κυβικων. Πιστεψα οτι με εχει βαρεσει η ζεστη και ειχα παραισθησεις. Μαλλον ηταν ενας κοντοχοντρος καραφλος τυπος που εμοιαζε με τον Ariel Sharon κι εγω απο την πεινα μου τον εβλεπα σαν τη Sharon Stone, αλλα ο μουναρος μιλουσε αγγλικα με σλαβικη προφορα οποτε μαλλον ηταν αληθινος. Τελικα ηταν Πολωνεζα. Τις πεταξα κατι Πολωνικουρες και τη ρωτησα πως βρεθηκε εκει. Μου ειπε οτι ειχε παντρευτει τον Ισραηλινο που ηταν στο πισω μερος του μαγαζιου και εσφαζε κατσικες και κροκοδειλους. "Τι θα παρεις?" με ρωτησε. "Τον πουλο και γρηγορα μαλιστα" ηθελα να τις πω, αλλα παρηγγειλα ενα φαλαφελ σαντουιτς, το οποιο ηταν και νοστιμοτατο. Ισως εφταιγε και το γεγονος οτι πειναγα. Συνηθως οταν ταξιδευω, ξεχναω να πεινασω. Ο αντρας της Πολωνεζας ειχε φατσα κατι σαν αυτο που λεμε που-τονε-βρηκε-το-μαλακα, αλλα σιγουρα ετσι εχουν σκεφτει πολλοι ανθρωποι και για μενα οταν με βλεπουν διπλα στα διμετρα που κυκλοφορω κατα καιρους, οποτε δε με παιρνει να σχολιαζω ετσι τους υπολοιπους.

Επειδη ειχα αρκετο δρομο μπροστα μου, αποχαιρετησα το μουναρο και τον που-τονε-βρηκε-το-μαλακα και εφυγα απο τη Dimona για να φτασω μετα απο καμια ωριτσα στο Sde Boker. Ενα απο τα γνωστοτερα kibbutz, κι αυτο γιατι εκει εζησε τα τελευταια χρονια της ζωης του, ο Ben Gurion, ο πρωτος πρωθυπουργος του Ισραηλ. Στα kibbutz δε μπορει να παει να ζησει οποιος γουσταρει, ακομα κι αν ειναι ο πρωθυπουργος. Πρεπει να τον δεχτουν και οι υπολοιποι κατοικοι. Και οι κατοικοι του συγκεκριμενου kibbutz φοβοντουσαν οτι λογω δημοσιοτητας, δε θα μπορουσαν να ζησουν τη ζωη που ειχαν σχεδιασει και οτι το Sde Boker θα γινοταν τουριστικο resort και αντικειμενο εκμεταλευσης της προεκλογικης εκστρατειας του Ben Gurion. Και εβαλαν το θεμα σε ψηφοφορια. Σε αλλη μεσογειακη χωρα, οι κατοικοι θα εκαναν τσιμπουκια για να μενει κοντα τους ο πρωθυπουργος. Κι αν δεν εκαναν, θα τους ελεγε το γνωστο “ξερεις ποιος ειμαι εγω?“.

Τελικα τον δεχτηκαν με μικρη πλειοψηφια και ο Ben Gurion παραιτηθηκε και πηγε να ζησει μαζι τους. Δεν ειναι λιγο πραγμα να αφηνεις την ηγεσια ενος κρατους και να γινεσαι αγροτης.

Ο Ben Gurion καποια στιγμη ξαναγυρισε στην πολιτικη, αλλα συνεχισε να μενει στο Sde Boker και εδω πεθανε. Ενα απο τα αξιοθεατα της περιοχης ειναι το σπιτι του και οι ταφοι αυτου και της γυναικας του.

Aκολουθησα το μονοπατι που οδηγουσε στους ταφους.
Το μονοπατι ηταν γεματο κατσικακια.

Θυμιζουν τους ταφους των Βενιζελων στη Χαλέπα, στα Χανια.

Με εκπληκτικη θεα. Αριστερα προς τη Δυση.

Μπροστα προς το Νοτο.

Στο βαθος κρυβεται το φαραγγι Ein Avdat. Θα το δουμε σε επομενο post.

Δεξια προς την Ανατολη.

Απ΄οτι καταλαβα, το kibbutz ειναι απο αυτα που ουτε καν μπαινεις για επισκεψη, αν δε σε καλεσει καποιος. Γυρω απο το σπιτι του Ben Gurion ηταν ολα κλειστα, εκτος απο ενα μαγαζι που πουλουσε κρασια της περιοχης. Το ειχε ενας Αμερικανος. Εβραιος δηλαδη απο τας Αμερικας. Ηταν παρα πολυ ευγενικος και διαβασε στην κουρασμενη φατσα μου το ενδιαφερον μου.

_Εχω πολυ ωραιο κοκκινο.

_Zinfadel?

_Οχι. Cabernet Sauvignon. Σου αρεσει?

_Ναι.

_Θα δοκιμασεις?

_Φυσικα!

Ηταν πολυ καλο, αλλα ακριβουτσικο και δεν αγορασα. Δεν ηξερα κι αν θα αντεχε τη ζεστη της ερημου.

Συνεχισα προς το Νοτο και οδηγησα κανα 20λεπτο ακομη. Σταματησα στο τυπου Goody´s καφε ενος κυριλε βενζιναδικου για να πιω ενα εσπρεσακι. Ημουν κουρασμενος γιατι εκτος του πρωινου ξυπνηματος (και την αναβαση στη Μασαντα), ειχα κανει ολη τη διαδρομη απο το πρωι χωρις αρκουδισιον. Το να οδηγας στη μεση της ερημου χωρις αρκουδισιον ειναι κουραστικο, αλλα απολαυστικο.

Προσπερασα την αρχαια πολη της Avdat.

Ο αρχαιολογικος χωρος ειχε ηδη κλεισει. Θα τον εβλεπα στην επιστροφη. H Avdat, ειναι το πιο σημαντικο απομειναρι του πολιτισμου των Ναβαταιων στο Ισραηλ. Μπορει οι Ναβαταιοι να μη σας λενε τιποτα, αλλα ειναι ο λαος που κατοικουσε στην Πετρα (της Ιορδανιας), την οποια ολοι εχετε δει στον Ιντιανα Τζοουνς.

Οι Αραβες την Πετρα τη λενε Batra, οπως δηλαδη λενε την Πατρα οι Σαλονικιοι. Κι αυτο γιατι δε μπορουν να προφερουν το "π". Οι Αραβες εννοω. Ακομα δε μπορω να καταλαβω γιατι οι Σαλονικιοι δε μπορουν να προφερουν το "π" και λενε συνεχως "μπεναλτυ, μπορμπαγκαζ, ζμπρωχνω, ζμπουτσομ". Ισως γιατι ειναι απευθειας απογονοι των Μακεδονων δωρικου φυλου, ενω εμεις οι Αθηναιοι ειμαστε απευθειας απογονοι των Ιωνων Αθηναιων.

Εφτασα εξαντλημενος στο Mitzpe Ramon και πηγα κατευθειαν στο hostel. Η ρεσεψιονιστρια μου ειχε αφησει το κλειδι του δωματιου στο κουτι της πυροσβεστικης μανικας. Το πηρα και πηγα στο δωματιο. "Ποσοι να κοιμουνται μεσα?" σκεφτηκα πριν ανοιξω την πορτα. Μπηκα, αλλα δεν υπηρχε κανεις. Στο δωματιο ηταν ολα αθικτα. Στο ψυγειο υπηρχε ενα σακουλακι με φρουτα, χούμους, σαλτσες, ψωμακια, γιαουρτι. "Τωρα αυτο ειναι του πιθανου συγκατοικου ή τα ξεχασε ο προηγουμενος?" αναρωτηθηκα. Το hostel εμοιαζε ακατοικητο. Εχουν παει ολοι καπου ή δεν εχει κινηση καθολου αυτη την εποχη με την κωλοζεστη? Η αληθεια ειναι βεβαια οτι δεν εκανε πολυ ζεστη. Η θερμοκρασια ηταν κατω απο 30. Ημασταν και ψηλα. Ποσο ψηλα? Πηγα να το διαπιστωσω ιδιοις ομμασι. Ο γκρεμος ηταν 200 μετρα μακρυα απο το hostel. Περπατησα γρηγορα και εφτασα στο χειλος του γκρεμου, ακριβως διπλα απο το visitors‘ center.

Οτι και να πω για τη θεα ειναι λιγο.

Και οι φωτογραφιες ειναι λιγες μπροστα στο πραγματικο θεαμα.

Το Makhtesh Ramon.

Ο κρατηρας δε δημιουργηθηκε απο προσκρουση μετεωριτη. Ειναι αποτελεσμα διαβρωσης.

Ο δρομος που κατεβαινει στο πεδινο κομματι του κρατηρα ειναι ο ιδιος που οδηγει (μετα απο καμμια 150αριά χιλιομετρα) στην Eilat, το παραθαλασσιο θερετρο της Ερυθρας Θαλασσας, ακριβως διπλα απο την Ακαμπα, που μαλλον γνωριζετε απο το Λωρενς της Αραβιας.

Παρτε και το soundtrack του Maurice Jarre, πατερα του Jean-Michel Jarre.

Λιγο πιο κατω απο το visitors‘ center υπηρχε ενα μπαλκονι.

Προφανως για να μπορεις να απολαμβανεις το θεαμα με περισσοτερη αδρεναλινη...

Δεν εκατσα πολυ, παρολο που θα μπορουσα να καθομαι ωρες να το χαζευω.

Ο ηλιος χαμηλωνε και εδινε ενα πολυ ωραιο κοκκινωπο χρωμα στους βραχους.

Κατεβηκα με το αυτοκινητο στον κρατηρα.

Πρωτη σταση ηταν το λεγομενο carpenter’s workshop. Το ξυλουργειο.

Φανταστηκα οτι θα ηταν ενα εντυπωσιακο ξυλουργειο μεσα στην ερημο.

Παρκαρα το κοκκινο Punto (ξερετε, αυτο που δεν υπηρχε στο παρκινγκ της Ιερουσαλημ)
και αρχισα να ανεβαινω τη stairway to heaven.

Ξυλουργειο δε φαινοταν πουθενα.

Ηθελα να ρωτησω την οικογενεια που περπαταγε μπροστα μου, που στο μπουτσο ηταν το γαμημενο το ξυλουργειο, αλλα εκοβα τουμπουτσουμου οτι η οικογενεια δε μιλαγε γρι αγγλικα.

Κοιταξα απο δω, κοιταξα απο κει... Πουθενα το ξυλουργειο. Τι εγινε ρε πουστη μου?

Το αερακι φυσαγε και ο ηλιος επεφτε σιγα σιγα. Χαλαρωσα και κοιταξα γυρω μου. "Τι ωραια που ειναι!" σκεφτηκα. Δε γαμιεται και το ξυλουργειο οπου κι αν ειναι. Και τοτε καταλαβα που ηταν...

Οι πετρες που ηταν διασπαρτες γυρω μου,
εμοιαζαν με μικρα ξυλα που βρισκονταν πεταμενα εξω απο ενα ξυλουργειο!

Ανεβηκα στην κορυφη του λοφου και αρχιζα να κατηφοριζω προς το παρκινγκ.

Τι αλλο να αξιζει να δω εδω γυρω? Οδηγησα λιγο στον ερημικο δρομο. Αμμολοφοι, πετρες...

Καποια στιγμη διπλα στο δρομο, ειδα μια παρεα που μολις ειχε αναψει μια φωτια. Αυτοι θα ξερουν σιγουρα την περιοχη σκεφτηκα και σταματησα. Ενας μεγαλοσωμος 50αρης και 2 πιτσιρικαδες ετοιμαζαν φωτια.

"Erev tov!" φωναξα πλησιαζοντας.

"Erev tov!" μου απαντησαν κι αυτοι. Πλησιασα το μεγαλυτερο.
Παρενθεση: "Erev tov" σημαινει "καλησπερα". Αν το "Erev" σας θυμιζει τιποτα, δεν πεφτετε εξω. Ειναι η λεξη απο την οποια προερχεται η "ελληνικη" λεξη ερεβος. Το σκοταδι δηλαδη. Τελικα δεν ειναι ολα τοσο ελληνικα οσο νομιζουμε. Και οι Αρχαιοι υμων προγονοι (το "υμων" το γραφω επιτηδες με "υ") ηταν μανουλες στις αντιγραφες. Γιαυτο αλλωστε δημιουργησαν αυτον τον πολιτισμο. Γιατι αντεγραφαν τα καλυτερα.
Κατα πασα πιθανοτητα και η λεξη "Ευρωπη" προερχεται απο το "erev". Γιατι λεμε την Ιαπωνια "Xωρα του Ανατελλοντος Ηλιου"? "Nippon" την ονομαζαν οι Κινεζοι που σημαινει "Xωρα του Ανατελλοντος Ηλιου", γιατι απο εκει ερχοταν ο ηλιος. Nippon λεγεται η Ιαπωνια και στα ιαπωνικα.
Μα καλα, η λεξη "Ευρωπη" δεν ειναι ελληνικη? Δε σημαινει "η γυναικα με τα μεγαλα ματια" (αυτή που έχει «ευρείς ώπας», μεγάλα μάτια»)?
Ναι, φυσικα, αλλα οταν ακουω κατι τετοιο η σκεψη μoυ παει περισσοτερο στην Ταϋγετη,

και λιγοτερο στο τριμουνο απο την Ασια που απηγαγε ο καβλιαρης Διας μεταμορφωμενος σε ταυρο για να την κανει να πει το Δεσποτη Παναγιωτη.

Ωραια ολα αυτα να τα λεμε στους ξενους για να τους εντυπωσιαζουμε και μεταξυ μας για να παραμυθιαζομαστε. Δυστυχως η πραγματικοτητα ειναι λιγο διαφορετικη και λυπαμαι πολυ που σας κανω λιγοτερο περηφανους, αλλα μπορειτε να με γραψετε ζντομπουτζοσας και να συνεχισετε να πιστευετε οτι θελετε.
Επιστροφη στην ερημο. Μιλησα στο μεγαλυτερο απο τους δυο τυπους.

_Φαινεστε γνωστης της περιοχης. Θα με βοηθησετε?

_Βεβαιως. Τι ψαχνεις?

_Δεν ξερω. Πηγα στο ξυλουργειο. Τι αλλο να δω εδω?

_Ποσες μερες θα μεινεις?

_Σημερα και αυριο.

_Το σημερα τελειωσε ρε φιλε. Ηδη σκοτεινιαζει. Το αυριο ειναι λιγο. Κατσε να φερω το χαρτη και θα σκεφτουμε που να πας. My name is Tsaki. From Yitzhak.

_Μy name is Nikos.

_Nikos? You are ... Where…, where are you from?

_You don’t see the blouzaki, re malaka? Panathinaikos.

_Aaaa, yeeeees. Panathinaikos, of course. So you are Greek?

_Ken, yavanit!

_Υavanit… You know my grandmother is also Yavanit. From Saloniki.

_Ela re malaka. You are the second I meet in 2 days. Where have you all been hiding so long? Εχεις παει Σαλονικη?

_Ξερεις, ειναι λιγο τραγικη η ιστορια της οικογενειας. Επεζησε μονο η γιαγια μου. Ολοι οι αλλοι πεθαναν. Η γιαγια δεν ξαναπηγε ποτε πισω.

_Καλα αυτη. Εσεις? Τα παιδια, τα εγγονια? Δεν πηγατε ποτε?

_Οχι. Δε μας τραβηξε κατι. Ηταν ενα κεφαλαιο που το κλεισαμε για να μην ξυπναμε ασχημες μνημες...

_Να πατε ομως. Ο δημαρχος σας θελει. Boutaris, yia na goustareis.

Μιλησαμε αρκετη ωρα με τον Τσακι. Ηταν δασκαλος στη Beersheva. Και ξεναγος στο Makhtesh.

Εβγαλε εναν απιστευτο χαρτη που ειχε σημειωμενη μεχρι και την τελευταια πετρα και μου ειπε που να παω.

_Σε λιγο περιμενουμε να επιστρεψει ενα γκρουπ απο εφηβους που κανουν μια εκπαιδευση στην ερημο. Τους ετοιμαζουμε το φαΐ. Θα κατσεις να φας μαζι μας?

_Ευχαριστω. Πρεπει να παω στο hostel να κανω ενα μπανιο γιατι ειμαι pieces.

_Ναι, φαινεσαι κουρασμενος.

_Ναι. Ανεβηκα Massada, πηγα στο Ein Gedi, μετα για μπανιο στη Νεκρα Θαλασσα. Αλλα θα ερθω μετα. ΟΚ?

_Θα σε περιμενουμε.

Πηγα στο hostel, εκανα ενα μπανιο για να επανερθω. Να πω την αμαρτια μου, επειδη δεν ημουν σιγουρος για το φαγητο που με περιμενε στην ερημο, χτυπησα ενα καταπληκτικο φαλαφελ στην κεντρικη πλατεια του χωριου.

Περιμενα να βρω στο Mitzpe Ramon ενα τουριστικο μερος, γεματο κοσμο που παει εκδρομες στον κρατηρα, στα φαραγγια, στα βουνα της περιοχης, αλλα βρηκα ενα κοιμισμενο χωριο.
Στην πλατεια επαιζαν παιδια και περιμεναν να φανε πολλοι στρατιωτες.

Στο Mitzpe Ramon υπαρχει ενα στρατοπεδο και το βραδυ ειχε βγει βολτα ολη η ψωλαρία στην πλατεια.

Γενικα, η παρουσια στρατου ειναι εντυπωσιακη οπου και να εισαι στο Ισραηλ. Οι φανταροι ειναι πανταχου παροντες. Το ιδιο και οι φανταρινες. Βλεπεις κοντοχοντρες μαυριδερες που ταιριαζουν με την εικονα που εχουμε στο μυαλο μας περι γυναικας-φανταρου. Εχει ομως και κατι διμετρα ανατολικης προελευσεως, που πανε συνηθως 2-2 μαζι και σου βγαινουν τα ματια... Top models με κατι αυτοματα ισα με το υψος τους...

Εκει ομως ειχε μονο ψωλαρία.

Εφαγα λοιπον το φαλαφελ μου και κατεβηκα παλι στην ερημο.

Η παρεα ηταν εκει και το φαΐ ηταν ετοιμο.

Κοτοπουλακι στα καρβουνα. Ευτυχως που ειχα προνοησει να χτυπησω το καθιερωμενο φαλαφελ μου... J

Η παρεα ηταν μεγαλη. Οι πιο πολλοι ηταν μαυροι πιτσιρικαδες που μιλουσαν εβραϊκα, αλλα και αγγλικα με αμερικανικη προφορα.

_Τι κανουν ολοι αυτοι οι μαυροι εδω ρε Τσακι? Αμερικανοι ειναι?

_Ναι. Ειναι μαυροι Εβραιοι. Σαχορ Εμπρεχιμ.

_Πως λεμε Σαχορντανιτης, ε?

Εβαλε τα γελια ο Τσακι. Shakhor (ή καπως ετσι) σημαινει μαυρο στα Εβραϊκα. Τον Σοφο, επειδη ειναι μαυρος, οι οπαδοι της Macabbi τον ελεγαν Shakhordanitis.

_Ειναι παιδια προβληματικων οικογενειων. Χωρισμενοι γονεις, αλκοολ, ναρκωτικα κλπ.

_Ισραηλινοι?

_Ετσι λενε.

_Ε? Tι σημαινει αυτο?

_Κοιταξε, Αμερικανοι ειναι. Δεν ξερω αν το γνωριζεις, αλλα υπαρχει μια ομαδα μαυρων στην Αμερικη, που υποστηριζουν πως ειναι Εβραιοι.

_Ναι τους εχω δει στη Times square στη Νεα Υορκη πριν πολλα χρονια και δεν καταλαβα τι ακριβως ειναι.

_Υποστηριζουν πως ειναι απογονοι των Εβραιων που ζουσαν στην Αφρικη, και πως τους απηγαγαν οι δουλεμποροι το 16^ο και 17^ο αιωνα και τους εφεραν στην Αμερικη.

_Και σε τελικη οποιος μαυρος γουσταρει μπορει να ισχυριστει οτι ειναι απογονος αυτων των Εβραιων.

_Θεωρητικα ναι.

_Και μπορει να παρει χαρτια και να ζει σαν Ισραηλινος πολιτης?

_Ναι.

_...Κι εσεις... τους πιστευετε οτι ειναι Εβραιοι?

_Οχι βεβαια. Αλλα αν καποιος λεει πως ειναι ενας απο μας και θελει να ζει μαζι μας και να εχει τα δικαιωματα και τις υποχρεωσεις του Ισραηλινου πολιτη, εμεις δεν του λεμε οχι.

_... Καλα Χ.Ε. δεν εχετε εδω?

_Τι ειναι Χ.Ε.

_Χ΄ρισεγκεφαλιτες. Τυποι χωρις εγκεφαλο. Που να πιστευουν πως ειναι απογονοι Αρχαιων προγονων κλπ κλπ.

_Εχουμε. Τους ορθοδοξους Εβραιους. Οι ορθοδοξοι Εβραιοι αποτελουν την ωρολογιακη βομβα του Ισραηλ. Αυξανονται συνεχως σαν ποσοστο του πληθυσμου, κανουν απο 10 παιδια ο καθενας. Δεν πληρωνουν φορους. Δεν πανε στρατο.

_Γιατι?

_Γιατι ειναι εναντιον του κρατους του Ισραηλ. Πιστευουν μονο στη δυναμη του Μεσια και οχι στην κρατικη εξουσια. Ασε που πανε ως εποικοι παντου οπου υπαρχουν Παλαιστινιοι και τους προκαλουν συνεχεια. Ξεκινανε τα επεισοδια, και μετα παει ο στρατος, στον οποιο δεν πιστευουν και δε συμμετεχουν, για να σωσει την κατασταση. Ειναι το μεγαλυτερο προβλημα μας αυτη τη στιγμη.
_Καθυστερημενοι τυποι με καβλα ελεφαντα και IQ ραδικιου, δηλαδη. Ξερω...

_Σοβαρα? Εχετε κι εσεις τετοιους στην Ελλαδα?

_Εχουμε. Τι ποσοστο του πληθυσμου ειναι οι δικοι σας οι ουγκα-ουγκα ρε Τσακι?

_Κατω απο 10%, αλλα αυξανονται. Οι δικοι σας οι ουγκα ουγκα?

_Ξερω γω? Βασει εκλογικων αποτελεσματων 8%. Εγω τους κοβω για πολυ περισσοτερους. Πριν φοβοντουσαν να εκδηλωθουν και ψηφιζαν τα παραδοσιακα κομματα μπας και τους μονιμοποιησουν στο Δημοσιο. Αλλα τωρα, ανακαλυψαν πως ειναι πολλοι και πως οσο πιο πολυ γκαριζουν, τοσο πιο πολυ ακουγονται. Ειναι παντα οι αλλοι.

_Ποιοι αλλοι?

_Οχι εμεις. Οι αλλοι. Που να σου εξηγω τωρα ρε Τσακι...

Τι να ψηφιζει αραγε ο Giorgos Skyfall?

Ο Τσακι με γνωρισε και σε αλλους εκει της παρεας που ειχε αναλαβει να επαναφερει τα μαυρα παραστρατημενα Αμερικανακια στο δρομο της αρετης, του ασκητισμου και της σεξουαλικης αυτοϊκανοποιησης. Και να τα προετοιμασει για τον IDF, τον Ισραηλινο στρατο. Η ομαδα των εκπαιδευτων ηταν εντελως ετεροκλητη και δουλευε εθελοντικα και για αρκετο καιρο μαλιστα. Ενας ηταν ο αρχιεκπαιδευτης. Ενας αλλος ηταν πρωην πιλοτος σε F16. Ενας αλλος ηταν Αυστριακος παντρεμενος με Ισραηλινη που εμενε 25 χρονια στο Ισραηλ και ΔΕ μιλουσε καθολου εβραϊκα. Επισης υπηρχε ενας αρχιτεκτονας απο το Sde Boker που ειχε ενα φιλο αρχιτεκτονα Ελληνα και Εβραιο και με καλεσε να παω να τον γνωρισω την αλλη μερα. Τι εγινε ρε πουστη μου? Ολους μαζι τους βρηκα? Βεβαια δεν πηγα γιατι δεν προλαβαινα.

Α, με γνωρισε και σε μια Πολωνεζα. Οχι αυτη που εφτιαχνε φαλαφελ με τον που-τονε-βρηκε-το-μαλακα. Μια αλλη. Τριμουνο κι αυτη.

_Πως εμπλεξες μωρη εσυ με τα Αμερικανακια? τη ρωτησα.

_Γνωρισα τον αρχιεκπαιδευτη. Εκανα ωτοστοπ και με πηρε με το αυτοκινητο του.

_Και που πηγαινεις με ωτοστοπ? Στην Εϊλατ?

_Σιγα μην παω στην Εϊλατ! Δεν παω σε τουριστικα μερη. Παω στο Νοτιο Ισραηλ και απο κει θα περασω στην Αιγυπτο.

_Με ωτοστοπ? Στην Αιγυπτο?

_Ναι. Και μετα Σουδαν.

_Σουδαν???????????

_Ναι. Γιατι?

_Τι γιατι μωρη ζουρλη? Στο Σουδαν με ωτοστοπ????

_Ναι.

_Μα.... καλα.... Δεν ειναι ...επικινδυνο???

_Καθολου. Οι ανθρωποι ειναι εξαιρετικα ευγενικοι και φιλοξενοι.

_???????

_Σου κανει εντυπωση?

_I am speechless!!!

_Δεν υπαρχει κανενας κινδυνος. Παντα ετσι ταξιδευω. Δεν κοιμαμαι ποτε σε ξενοδοχειο.

_Α, κοιμασαι σε hostel?

_Οχι. Στο δρομο. Ή σε σπιτια που μου προσφερουν μια γωνια. Σημερα θα κοιμηθω εδω στην ερημο.

_Τι να πω ρε πουστη μου! Εχω γνωρισει τρελα ατομα στη ζωη μου, αλλα εσυ δεν παιζεσαι. Και να φανταστεις οτι οι Ισραηλινοι χτες με λεγανε τρελο που παω στην ερημο και θα κοιμηθω σε hostel και οχι στο Beresheet.

Θυμηθηκα και την καταπληκτικη ταινια του Sean Penn "Into the wild".

Να το δειτε οπωσδηποτε! Ειναι αληθινη ιστορια.

Ειχε πλακα παντως η Πολωνεζα. Ηταν γαμω τα παιδια. Ειχε δουλεψει μερικα χρονια σε τραπεζα στο Ντουμπάι και τα αρκετα λεφτα που ειχε βγαλει τα ετρωγε στο ταξιδι. Γυριζε τον κοσμο. Ηθελε να παει και Υεμενη! Της προτεινα κι αλλα ενδιαφεροντα μερη. Ιρακ. Πακισταν. Αφγανισταν. Νιγηρια. Μάλι. Ζωνιανα.

Μετα ασχοληθηκα λιγο με μερικα Αμερικανακια.

Τους εδειξα πως μπορουν να βγαζουν αστειες φωτογραφιες "γραφοντας" με φακο τη νυχτα.

Οι πιτσιρικαδες εντυπωσιαστηκαν τοσο πολυ, σα να τους εδειχνα πως κατασκευαζουμε πυρηνικες κεφαλες ή εστω πως να εισαι γυναικα-βοηθος μεγαλοστελεχους της κυβερνητικης παραταξης σε Ευρωπαϊκη χωρα, να τον βιντεοσκοπεις την ωρα που σε πηδαει, να τον εκβιαζεις με τη βοηθεια σιχαμενου εκδοτη/προαγωγου/τηλεπαρουσιαστη με εκατομμυρια που δε μπορει να δικαιολογησει και να αθωωνεσαι απο το δικαστηριο, με το σκεπτικο οτι "για να εκληφθεί ως αρχείο ένα υλικό απαιτείται να είναι ταξινομημένο και ομαδοποιημένο"!!!

Με τετοιες μαλακιες περασε η ωρα.

Περασα πολυ ωραια και καποια στιγμη αποχαιρετησα την ομαδα για να παω για υπνο.

Με περιμενε μια γεματη μερα.

Ξεκινησα το ανεβασμα με το αυτοκινητο και καποια στιγμη στην ανηφορα, ειδα μερικα σταματημενα αυτοκινητα μπροστα μου. Μπροστα μπροστα υπηρχε ενα τζιπ του στρατου. Κατεβηκαν κατω μερικοι στρατιωτες και εβγαλαν αυτο το παραξενο μεταλικο χαλι με τα αγκαθια και το απλωσαν στο δρομο για να μη μπορουν να περασουν αυτοκινητα. Μετα μας πλησιασαν, μας κοιταξαν και μας αφησαν να περασουμε ενας ενας. Τι εγινε ρε πουστη? σκεφτηκα.

Εφτασα στην κορυφη του λοφου και σταματησα να χαζεψω το απεραντο σκοταδι της ερημου.

Πισω μου σταματησε ενα αυτοκινητο. Κι αλλος φωτογραφος? Τελικα ηταν ο Τσακι.

_Ειδες τι εγινε? με ρωτησε.

_Τι εγινε ρε Τσακι? Τι ψαχνουν? Βαζελους τουριστες?

_Τρομοκρατες! Ειμαστε πολυ κοντα στη Γαζα και υπαρχουν δρομοι μεσα στην ερημο που κανουν μεταφορες οπλων. Εισαι σε μια παραξενη χωρα. Το ξερεις αυτο.

_Πες μου κατι νεο...

_Τους ειπα ομως οτι εκει που το εβαλαν ειναι επικινδυνο. Ειμαι εφεδρος αξιωματικος (οπως σχεδον ολοι οσους ξερω στο Ισραηλ) και εχω λιγη εμπειρια με αυτα.

Τονε ματαξανακαληνυχτησα και εφυγα για να την πεσω. Ημουν πτωμα.

Moon over Mitzpe Ramon

Το πρωι σηκωθηκα. Ντυθηκα και περπατησα μεχρι τη ρεσεψιον.

_Ολα ενταξει με το κλειδι? ρωτησε η κοπελα.

_Ολα τελεια.

_Υπαρχει πρωινο?

_Οχι εδω. Σου αφησα ενα σακουλακι στο ψυγειο με διαφορα μπινελικια μεσα.

_Αααα. Δικο μου ηταν τελικα αυτο. Ευχαριστω.

Το βουτηξα και εφυγα. Ξαναπερπατησα μεχρι την ακρη του κρατηρα.

Το hostel ηταν πολυ κοντα στην ακρη του γκρεμου.

Ετσι φαινοταν η πολη πισω μου.

Ειδα την εκπληκτικη θεα, με διαφορετικο φως αυτη τη φορα.

Τραβηξα μερικες χιλιαδες φωτογραφιες, ψιλοτσιμπησα τα μπινελικια απο το σακουλακι (που ηταν ολα ενα κι ενα) και προχωρησα προς το κυριλε ξενοδοχειο το Beresheet.

Συναντησα μερικα κατσικακια και μερικους τουριστες.

Οι οποιοι δεν ηταν τουριστες. Περαστικοι ηταν και κανανε μια σταση για να απολαυσουν τη θεα.

Μπηκα στο κοκκινο Punto και κατεβηκα παλι προς την ερημο.

Στοχος αυτη τη φορα ηταν το φαραγγι του Ein Saharonim, το πιο χαμηλο σημειο του Maktesh.

Βγηκα απο τον κεντρικο δρομο

και οδηγησα περιπου 2 χιλιομετρα σε ενα χωματοδρομο,

που με εβγαλε στο Be’erot.

Ενα καμπινγκ-αφασια, οπου ολοι κοιμουνται σε υπνοσακους που τους απλωνουν κατω απο αυτες τις τεντες.

Επειδη ειχα αρκετα να δω και δεν ηθελα να χανω χρονο ψαχνοντας το δρομο, σταματησα να ρωτησω που ειναι το Ein Saharomin. "Ολο ευθεια" μου ειπε ο καμπινγκιερης. "Δε μπορεις να χαθεις".

Πατησα γκαζι και συνεχισα. Μετα απο κανα χιλιομετρο ειδα ενα Hilux Toyota να μου κανει σημα να σταματησω. Τους φλομωσα στη σκονη σκεφτηκα και θα μου την πουνε τωρα... Σταματησα διπλα στο Hilux και ανοιξα το παραθυρο με αυτο το χαμογελο του και-καλα-δεν-εκανα-τιποτα-ειμαι-το-καλυτερο-παιδι. Ξερετε, σαν τη φατσα του Συλβεστρου που μολις εχει καταπιει τον Tweety.

Αντι για κατσαδα ομως με υποδεχτηκε ενα χαμογελο.

_Γεια σου ειμαι η Μικι, μου ειπε μια χαρουμενη στρουμπουλη φυλακας του παρκου. Πως σε λενε?

_Μικι γουατ? Ηθελα να της πω. Μικι Μαους? Νικος ειπα.

_Αααα Νικος. You are from Greece?

_Αφκορς της ειπα.

_We are going to Greece next month. We go to the north. To the mountains.

_Go to Mykonos, mori! What are you going to do in the mountains?

_We love mountains. We don’t like the sea.

_Ενιγουέι. Τωρα που σε εχω εδω Μικι, για πες μου για το Ein Saharonim. Που παω? Και ποση ωρα θελω?

Τσακ. Βγαζει ενα χαρτη και ενα μαρκαδορο η Μικι.

_Θα παρκαρεις εκει. Θα δεις τη φιλη μου την Τσιμπουκ Μπεν Βγεν. Θα σου δειξει απο που να πας. Θα κανεις αυτη τη διαδρομη και μου σημειωσε με το μαρκαδορο.

_Ποση ωρα θελω?

_Περιπου δυο. Κανει ζεστη σημερα ομως και μπορει να χρειαστεις παραπανω χρονο. Εχεις νερο?

_Νερο εχω. Χρονο πολυ δεν εχω. Υπαρχει πιο μικρη διαδρομη?

_Ναι. Μπορεις να γυρισεις πισω απο αυτο το σημειο, αλλα ποσο θα γλυτωσεις? Μιση ωρα? Και θα χασεις ολο το fun. Take your time and enjoy it!

_Εχεις δικιο Μικι. Ευχαριστω.

Παρκαρα στο παρκινγκ.

Ξεκινησα τον ποδαροδρομο.

Ειδα μπροστα μου μακρυα αλλους δυο ανωμαλους που ειχαν βγει στο λιοπυρι βολτα στην ερημο.

Ευτυχως που ειναι κι αυτοι οι παπαρες σκεφτηκα για να μου δειχνουν το δρομο.

Δεν ειναι για να χαθεις εδω μεσα μ΄αυτην την κωλοζεστη.

Καθε μονοπατι εχει και ενα σημαδι. Το χρωμα δειχνει το βαθμο δυσκολιας.

Αν θυμαμαι καλα, μπλε το πολυ ευκολο, πρασινο το μετριο και κοκκινο το δυσκολο.

Το φαραγγι ηταν πολυ στενο σε μερικα σημεια.

Τωρα αυτο σημαδι μονοπατιου ειναι ή καποιος μαλακας Sergey ζωγραφισε τη σημαια της Ρωσιας?

Απο εδω ξεκιναγε ενα φαραγγι σε σxημα μισοφεγγαρου.

Πρεπει να ημουν κοντα στα μισα της διαδρομη οπως υπολογιζα κοιτωντας το χαρτη.

Σταματησα να ξεκουραστω για λιγο. Στο ιδιο σημειο ειχαν αραξει και οι 2 μπροστινοι. Εβγαλα το καπελο και αδειασα νερο στο κεφαλι μου. Πιασαμε κουβεντα με τα μπαλουκαρια.

_Panathinaikos? με ρωτησαν.

_Yes. Actually Athens Celtics. Like Tel Aviv Lakers.

Γελασαμε. Καλα παιδια. Αυτοι παρεμειναν να ξεκουραστουν. Εγω την εκανα για να συνεχισω η διαδρομη.

Απο το σημειο αυτο που αρχιζε το μισοφεγγαρο, το εδαφος ηταν αμμωδες. Αμμος παραλιας ομως.

Που κανει το περπατημα δυσκολο γιατι τα ποδια βουλιαζουν.

Το φαραγγι στενευε... και ανοιγε.

Ζαρκαδακια εκαναν που και που την εμφανιση τους. Ο Τσακι μου ειχε πει, οτι ειναι απο τα λιγα μερη στην ερημο που υπαρχει νερο ("Ein" σημαινει πηγη οπως ειπαμε και στο post για το Ein Gedi) και εδω γυρω εχει πολλα ζωα.

Ο κυκλος ειχε κλεισει και με ειχε φερει στο παρκινγκ. Το νερο μου ειχε τελειωσει. Εριξα μια τελευταια ματια γυρω γυρω, ανεπνευσα λιγο καθαρο αερα της ερημου και μπηκα στο αυτοκινητο, που ζεματαγε.

Και τα νερα που ειχα μεσα ηταν εκαιγαν...