Ελλας ολέ ολέ

Λοιπον, για να μη σας κουραζω με τα φαιδρα σχολια μου, η σημεριμη μερα συνοψιζεται, απλα, ουσιαστικα αλλα και ποιητικα σε μια μονο λεξη: ΞΕΚΑΥΛΩΣΑ!

Θυμηθηκα εποχες Πορτογαλιας, γιατι μπορει μεν να καναμε εξεδρα στο προηγουμενο EURO, αλλα ηταν τοσο χαλια οι εμφανισεις της Εθνικης, που ξενερωναν και Βραζιλιανο στο καρναβαλι του Ριο.

Εδω ομως ηταν αλλιως τα πραγματα. Ο αγωνας ειχε τα παντα-ολα. Γκολ, φασεις, κοκκινες καρτες, χαμενα πεναλτυ, αλλαγη σκηνικου απο το ενα ημιχρονο στο αλλο, φωνες, τραγουδια, μπινελικια, βροχη στο δρομο για το γηπεδο, ηλιο στην επιστροφη, περπατημα, πολυ περπατημα και ζεστη, πολλη ζεστη. Αυτη τη γαμημενη κουφοβραση της ηπειρωτικης Ευρωπης. Το ζεστο υγρο γαμωκαλοκαιρο που σε κανει να κολλας συνεχεια και να χρειαζεται να φορας αδιαβροχο μπουφαν απ΄εξω και μαγιω απο μεσα. 
Τα εισιτηρια ηταν για τη Θυρα 5, σειρα 8. Ημουν περιεργος αν το μετρημα ξεκιναει απο πανω προς τα κατω ή απο κατω προς τα πανω. Βρηκα το site του γηπεδου (την ιστοσελιδα στα αρχαια χελληνικα) και ανακαλυψα οτι το μετρημα ξεκιναει απο κατω. Αρα η σειρα 8 ειναι κοντα στον αγωνιστικο χωρο. Καλο γιατι βλεπεις καλα τους παικτες, κακο γιατι δε βλεπεις το παιχνιδι. Καλο επισης αν κατσουν εκει κοντα οι ουγκα-ουγκα. Τελικα εκει εκατσαν. Παιδια μπουμπουκια! 

 
 

 Το παληκαρι μαλον για Τσιπρα τον βλεπω να ψηφιζει.

Και αυτος Οικολογους-Πρασινους.

 Ειπαμε παντως οτι σε μερικους πρεπει να απαγορευεται η εξοδος απο τη χωρα.

Πλακα-πλακα η πλειοψηφια των Ελληνων ηταν ομογενεις. Λιγοι ειχαν ερθει απο Ελλαδα. Αυστραλια, Καναδας, Αμερικη και Γερμανια ηταν ο κυριος ογκος.

 

 Στο δρομο για το γηπεδο (με το που βγηκαμε απο το τραμ) μας επιασε βροχη, την οποια περιμεναμε ετσι κι αλλιως.

Μ΄επιασε βροχη στο δρομο, μα εγω οχι απλα βραχηκα. Μουνι-καπελο εγινα.

Και στο γηπεδακι μεσα μπηκα και ζεσταθηκα. Οχι απλα ζεσταθηκα. Ημουν βρεμμενος και ιδρωμενος. Κι οπως ελεγε ο Robbin Williams ως Adrian Kronhauer στο Goodmorning Vietnam. Ειναι ωραιο οταν εισαι με γυναικα, αλλα καθολου καλο οταν εισαι στη ζουγκλα (του  Βιετναμ). 

 Και ακομα χειροτερο οταν εισαι στο γηπεδο. Πολυ εντυπωσιακο το καινουργιο σταδιο, αλλα εχει και σκεπη που κλεινει. Και επειδη δεν εχει και αρκουδισιον, με το που κλεινει η σκεπη, το σταδιο γινεται σαουνα. 

 Πειναγα κιολας γιατι δεν καταφεραμε να φαμε τιποτα στον πηγαιμο και χτυπησα μπυρα και hot dog. Oι τιμες στο γηπεδο ηταν πολυ χαμηλες, σε σχεση με αλλα γηπεδα, και σε σχεση με τις τιμες ξενοδοχειων και δωματιων, οι οποιες ειχαν ξεπερασει τα ορια του γελοιου. 300€ τη βραδια για "ξενοδοχεια" ουτε καν 3 αστερων. Η μπυρα ειχε 2€ και το hot dog αλλο τοσο.

Αρχισε λοιπον να ερχεται ο κοσμος, γιατι ειχαμε παει πολυ νωρις και ειμασταν μονοι μας οταν μπηκαμε. Η Εθνικη ηταν ηδη εκει. 

Οι Πολωνοι ακομα περναγαν τον ποταμο Wisla (Βιστούλας στα χελληνικα).  

Προφερεται Βίσουα και ουχιν Βίσλα. Ειπαμε οτι το "Ł" ειναι "ου", το παχυ σαλλλλλλλλλονικιωτικο "λ" γινεται σχεδον αηχο στα πολωνικα, αλλα και στα ρωσικα. "Σε μιαμιση ωρα αρχιζουμε και αυτοι ειναι ακομη στο λεοφωρειο?" αναρωτηθηκα.

Στο μεταξυ το γηπεδο ειχε σχεδον γεμισει. Ημασταν πολυ λιγοι. Οι Ελληνες εννοω. Ενταξει οχι απελπιστικα, αλλα αντε να ημασταν 2.000. Και δεν υπηρχε μαζα. Σκορπισμενοι, και με πολλους Πολωνους αναμεσα μας. Βεβαια δεν εγινε το παραμικρο. Ολο αγκαλιες και φωτογραφιες ημασταν.

 Καποια στιγμη εδεησε και η Πολωνικη ομαδα και ηρθε στο γηπεδο. 

 Με κουστουμακια. 

 Το ολο και μεγαλυτερο ερυθρολευκο πληθος παραληρουσε.

 

Βλεπω και μια γκομενα με οξυζενε μαλλι και λεω "Α, εχει και στην Πολωνια τετοιες". 

Τελικα ηταν μπατσινα. Δικια μας.

Εντωμεταξυ αρχισαν τα πουστριλικια γιατι το ετεροκλητο πληθος ειχε αρχισει να μανουριαζει. Παππουδογιαγιαδες ηθελαν να κατσουν στις θεσεις τους, αλλα τις ειχαν ηδη καταλαβει οι ουγκα ουγκα, και αναγκαστηκαν να κατσουν αλλου. Αλλοι που ειχαν αυτες τις θεσεις, ηρθαν 20 λεπτα πριν αρχισει το παιχνιδι και εκαναν φασαρια. Και ολοι ειχαν δικιο. Και οι ουγκα-ουγκα, και οι παππουδογιαγιαδες, και οι καθυστερημενοι. Οχι οι ουγκα-ουγκα, αυτοι που ειχαν ερθει καθυστερημενοι εννοω.

Και 5 λεπτα πριν ξεκινησει ο αγωνας ηρθε και μια οικογενεια με ενα μωρακι. Μωρακι μωρακι εννοω. 

 Τελικα τα βρηκαν και καθισαν καπως και το παιχνιδι ξεκινησε. Με το πιο κατακοκκινο πληθος που εχω δει ποτε! Και εχω και ενα θεματακι με το κοκκινο...

 Εδω ειναι ακριβως μετα το γκολ που ρουφηξαμε. Απο τα αριστερα μπαζαμε απο παντου...

Στο ημιχρονο ηρθε η πεθεροσκα (που καθοταν αλλου) να με παρηγορησει που χαναμε και δε δειχναμε σημαδια οτι μπορουμε να το γυρισουμε. Και μου ειπε οτι θα αλλαξει η εικονα στο ημιχρονο. Δεν ξερω αν ειχε κανενα ρουφιανο απο τα αποδυτηρια του Σαντος (ρε παιδια, τι καταθλιψη ειναι αυτος το τυπος???), αλλα οντως αλλαξε η εικονα. Ειδικα οταν ο Νινης αφησε καραφλιτσα και αρχισε να μοιζαει του Σαλπι. Ή εγινε αλλαγη στο ημιχρονο? Δεν καταλαβα, γιατι ειχα ηδη βραχνιασει απο τις φωνες. Παντως ειδαμε μπαλα και ξεκαυλωσαμε.

Εδω το πεναλτυ. Πριν το χτυπησει η Καραγκουνα αναρωτηθηκα: Βγαζω τωρα βιντεακι ή ειναι γρουσουζια? Θυμηθηκα οτι στο Πορτο ειχα τραβηξει το πεναλτυ του Μπασινα και ειχε μπει. Αρα δεν ειναι.

Χμμμμ. Τωρα οντως φταιω εγω για το πεναλτυ της Καραγκουνας που εκανε καραμπαμ που θα το ριξει...

Παντως το πολωνοξαδερφακι μας που ειχε κλεισει τα ματια και ειχε αγκαλιασει τον πατερα του και δεν ξερω αν εκλαιγε ή αν απλα δεν αντεχε να δει, πεταχτηκε να πανυγηρισει! Και το μωρακι τα επαιξε απο τη φασαρια και την εκανε με ελαφρα πηδηματακια.

Και για να πω την αληθεια. Απο τη μια στεναχωρηθηκα γιατι θεωρω οτι χασαμε ενα δικο μας παιχνιδι. Απο την αλλη χαρηκα γιατι βγηκαμε ολοι ευχαριστημενοι. Κι εμεις γιατι παιξαμε μπαλα και πιστευουμε οτι επρεπε να νικησουμε. Και οι Πολωνοι, που γιορταζουν το μεγαλυτερο γεγονος που εχει γινει ποτε στη χωρα τους μετα το Παγκοσμιο Πρωταθλημα Ξυνολαχανου, και ηταν κριμα να τους χαλασουμε τη φιεστα. Και ειναι και καταπληκτικοι οικοδεσποτες. Παρολο που εχουν μια Λιγκα που ειναι σχεδον το ιδιο σκατα με τη δικη μας (αν και δε νομιζω οτι υπαρχει παγκοσμιως Λιγκα που να ειναι τοσο σκατα οσο η δικη μας) και προβληματα χουλιγκανισμου, αλκοολισμου και σαδομαζοχισμου, δεν ειδαμε ουτε εναν τοσο δα κασιδιαρισμο απο την πλευρα τους. Η φιλοξενια ειναι καταπληκτικη. 

Και στο τελος πηραμε το δρομο της επιστροφης με τα ποδια. 

Ενωθηκαμε με το πληθος και περασαμε τη γεφυρα πανω απο το Βιστουλα. 

Ειδαμε και beach.  

Και πολλα bitch, αλλα δεν τα δειχνω. Και τον τριτο της παρεας με τα μπλε μπλουζακια. 

Και ενα απιστευτο πληθος στο δρομο.  

Εδω με το που περασαμε τη γεφυρα, καρφωσε το 1-0 η Ρωσια. Και τρεξαν ολοι στα παραθυρα του μπαρ να το δουνε. Και μετα μετρο και σπιτι. Και δεν καταφεραμε να βγουμε γιατι το πνευμα ηθελε, αλλα το σωμα δε μπορουσε.

 Και μετα μετρο και σπιτι. 

Και δεν καταφεραμε να βγουμε γιατι το πνευμα ηθελε, αλλα το σωμα δε μπορουσε.

Η εικονα της ημερας?

Η εικονα του Καραγκουνη, πρωτος απο ολους,  να πλησιαζει αμεσως μετα τη ληξη την εξεδρα μας και να μας ευχαριστει με χειρονομιες.

Με διαφορα, η μεγαλυτερη μορφη των Ευρωπαϊκων γηπεδων ολων των εποχων εις τους αιωνας των αιωνων. Τσμπουκας, ψυχη, γκρινια, γκριματσες, ηγεσια, δυναμη, τουμπες, φατσα, χειρονομιες, περπατημα, κορμοστασια. Θεος απιστευτος και μοναδικος. Φωτογραφια απο τη στιγμη δεν εχει γιατι ολη η κερκιδα φωναζε "Κάρα-γκούνης οέ οέ οέ! Οέ οέ οέ! Οέ οέ οέ!"

Δεν πα΄να ΄χασε και το μπεναλντι. Μορφη η Καραγκουνα!

Την Τριτη το βραδυ θα ειμαι στο Wroclaw. Προφερεται Βρότσουαβ. Ειπαμε το Ł.

Κανονικα βεβαια λεγεται Breslau γιατι ειναι Γερμανικη πολη που τη βουτηξαν οι Πολωνοι μετα το Β΄Παγκοσμιο Πολεμο. Πρωτευουσα της Σιλεσιας (Śląsk στα Πολωνικα). Οι μπασκετοβιοι θα θυμαστε τη Σλασκ Βροτσλαβ που επαιζε με τον Αρη του Γκαλη.